Mens en Samenleving

Onze samenleving

Volgens mij is onze samenleving geen echte samenleving meer. De mensen leven niet meer met elkaar, maar meer naast elkaar. Vroeger kende iedereen iedereen in de straat, het dorp,... tegenwoordig weten de mensen niet eens meer wie hun eigen buren zijn. De mensen van nu kijken meer naar hun eigen leven en niet meer naar het leven van een ander. Iedereen is een stuk egoïstischer nu dan vroeger. Ook de technologie doet er geen goed aan. Tegenwoordig heeft iedereen een tablet, een smartphone, een laptop,.. en zijn we alleen maar daarmee bezig waardoor we niet zien wat er rondom ons gebeurd. We praten vaak met elkaar via sms of via een chat maar als we elkaar in het echte leven tegenkomen weten we niet meer wat we moeten zeggen of doen. We kunnen niet meer 'face-to-face' praten met elkaar. Het gebeurt ook vaak als je kijkt op facebook of andere sociale media dat mensen meer dan 1.000 vrienden hebben, maar kennen ze die in het echt ook wel? Meestal niet, ze denken dat ze elkaar kennen omdat ze elkaar eens gezien hebben hier of daar en daarna op facebook bevriend zijn geraakt.

Godsdienst en religie in onze samenleving

Godsdienst en religie hebben in onze samenleven een veel minder belangrijke rol dan vroeger. Vroeger was iedereen gelovig en ging iedereen wekelijks naar de mis, maar dit gebeurt amper meer. De mensen die pakweg 75 jaar geleden geboren zijn, zijn veel strenger opgevoed als het komt op godsdienstig vlak. Er wordt ook met een andere blik naar de verschillende godsdiensten gekeken. Vandaag de dag wordt veel meer op een 'racistische' manier naar gekeken. De mensen die zeggen dat ze eigenlijk niet gelovig zijn gaan reageren op de andere godsdiensten en zeggen dat het slechtere godsdiensten zijn. Maar wie zijn wij om over andere godsdiensten te oordelen als we zelf nog niet geloven in onze godsdienst?

Met je mooie haren

Film: Met je mooie haren

In de les hebben we dit fragment bekeken. Wat mij het meeste raakte in dit filmpje is dat er mensen zijn in de wereld die zomaar geweld gaan gebruiken zonder reden, zinloos geweld. Mensen die er op staan te kijken zonder er wat op te zeggen, mensen die anderen uitmaken omdat ze er anders uitzien of omdat ze een andere geaardheid hebben... Is dit waar onze wereld naartoe gaat? Een wereld vol haat en geen medeleven meer? Ik vind het erg dat sommige mensen de straat niet meer op durven omdat ze bang zijn om uitgescholden te worden, om commentaar te krijgen van iedereen. Er is niets verkeerd met een andere geaardheid, een ander uiterlijk, een andere stijl. Iedereen is uniek en niemand is perfect.

Een multiculturele samenleving

In onze samenleving komen er steeds meer verschillende culturen bij elkaar. Elke cultuur heeft zijn eigen manier van leven en de mensen van andere culturen zien er soms ook anders uit. Ze kunnen een andere huidskleur hebben of een andere kledingstijl.Er zijn mensen die het moeilijk kunnen aanvaarden dat er verschillen zijn en dat niet iedereen hetzelfde is of zich op dezelfde manier gedraagt. Ze willen dat de mensen zich aanpassen aan onze cultuur. Maar als jij naar hun land zou gaan zou jij je toch ook niet willen aanpassen? Je wil toch jezelf blijven? Natuurlijk zijn er sommige dingen waar ze zich moeten aan aanpassen maar ze moeten toch een stuk zichzelf kunnen blijven? Sommige mensen kiezen er ook niet voor om te moeten verhuizen naar onze landen. Soms moeten ze wel door een burgeroorlog, een natuurramp of een familiale kwestie en toch worden ze niet met open armen ontvangen. Als er bij ons een oorlog uitbreekt zouden we toch ook graag hebben dat we naar een ander land kunnen gaan waar we ons veilig voelen en waar we hartelijk ontvangen worden?

Martin Luther King

Iedereen kent hem wel, die Amerikaan met een droom. In zijn legendarische toespraak 'I have a dream' wil hij duidelijk maken dat iedereen gelijk is voor iedereen en dat hij wilt dat iedereen er zich zo naar gedraagt. Hij zegt dat op een dag zwarte en blanke kinderen hand in hand over straat zullen lopen, dat het racisme moet stoppen ook op godsdienstig vlak. Ooit zouden de mensen niet meer worden beoordeeld op hun huidskleur of hun gedrag. Vandaag de dag staan we daar al een stuk verder in dan in 1963 maar nog steeds is er veel racisme en worden mensen beoordeeld op uiterlijk, godsdienst, geaardheid,... Niet alleen in ons land maar ook in andere landen van de wereld. 

Voor mij is gelijkheid erg belangrijk en ik ben niet de enige. Er zijn veel mensen die willen dat er gelijkheid is maar er zal nog veel moeten veranderen voor er over de hele wereld gelijkheid is.  

In wat voor samenleving leven wij?

Hier zal ik het hebben over 2 fragmenten die ik bekeken heb. Het eerste fragment is een interview met een Vlaamse psychiater en psychotherapeut Dirk de Wachter.

 Dirk de Wachter is een psychiater die vaak lezingen doet, zowel in het ziekenhuis als erbuiten. Wat hem opviel was dat hij tijdens zijn lezingen in het ziekenhuis en die erbuiten dezelfde vragen keer en te horen keer dat het niet alleen  mensen in het ziekenhuis zijn met een bepaald probleem, maar ook de gewone mensen. Voor hem was er geen verschil zichtbaar tussen de mensen in het ziekenhuis en die erbuiten. 
Onze tolerante samenleving wordt steeds maar smaller en smaller waardoor er op den duur niet meer overblijft en alles wat buiten deze samenleving valt, wordt naar een psychiater gestuurd. Men mag niet lang en rustig meer rouwen om iemand of er worden onmiddellijk medicatie voorgeschreven. Het gebruik van slaap- en kalmeermiddelen gaat steeds maar omhoog terwijl er zoveel mensen zijn die het eigenlijk niet nodig hebben.Iedereen wil altijd maar gelukkige zijn maar doordat iedereen zo gelukkig wilt zijn, komen er meer depressies van mensen bij wie het niet lukt om hun geluksdoel te bereiken. 

Mijn mening hierover is dat ik het op vele vlakken eens ben met de psychiater. Er worden te snel en te veel medicatie voorgeschreven zoals kalmeermiddelen, slaapmiddelen, antidepressiva,.. voor mensen die het eigenlijk totaal niet nodig hebben. Mensen willen altijd gelukkig zijn, maar hoe kan je gelukkig zijn als je niet weet hoe het voelt om ongelukkig te zijn?


Het tweede interview is een interview met Paul Verhaege, een klinisch psycholoog en psychoanalyticus.

Het onderwerp in dit interview is 'autoriteit'. Tegenwoordig is het moeilijk voor leerkrachten, om het voorbeeld uit het fragment te gebruiken, om autoriteit uit te oefenen op een klas. Zodra er een leerkracht iets wil zeggen op de leerlingen die de les storen, wordt dit gezien als machtsmisbruik en enkele dagen later staan de ouders van die leerlingen aan de schoolpoort om te klagen over hun leerkracht. Maar hoe moet een leerkracht de klas dingen kunnen bijleren als er niets gezegd mag worden op het gedrag van de leerlingen? De ouders moeten de leerkracht de autoriteit geven zodat ze een opmerking kan en mag maken maar niet iedereen wil die autoriteit geven en als er 1 iemand van de groep niet meedoet dan lukt het niet. Als je kijkt naar de jaren 50 dan zie je dat de autoriteit van een leerkracht nooit in vraag gesteld werd, als een leerkracht zei dat het stil moest zijn dan was het stil. In de jaren 60 is dit veranderd en werd de autoriteit wel in vraag gesteld. Daardoor hebben wij nu nog steeds hetzelfde probleem met autoriteit, we kunnen het niet uitoefenen als we het niet in handen krijgen. Als bij de autoriteit het gezag wegvalt dan krijg je macht en wanneer je macht uitoefent ben je niet goed bezig.

Mijn mening is dat het inderdaad zo is dat je op sommige scholen niets meer mag zeggen tegen de leerlingen of dat er de dag nadien een groep boze ouders op je staan te wachten maar dit is zeker niet in alle scholen, volgens mij is het zo dat in het merendeel van de scholen dat je deze problemen met ouders niet gaat hebben. Waar ik het wel mee eens ben is dat macht een slecht iets is. Macht brengt vaak het slechtste in een mens naar boven en wordt vaak gebruikt als er geen andere uitweg meer is.